اتاق بازرگانی تهران این اتاق در ۱۶ مهر ۱۳۰۵ خورشیدی در بازار تهران تأسیس گردید. این اتاق بازرگانی، بزرگ‌ترین اتاق استانی زیر مجموعه اتاق بازرگانی ایران است. پس از انقلاب ۱۳۵۷ اتاق به عنوان اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران تغییر نام داد. بعد از دوره ششم، همزمان با تشکیل اتاق‌های استانی رسماً از اتاق بازرگانی ایران جدا شد.
نهاد اقتصادی توسط محمدحسین امین‌الضرب بنیان‌گذاری شد و تا سال ۱۳۰۵ نیز با نام وکلای تجار به کارخود ادامه می‌داد. در ۱۶ مهر ۱۳۰۵، این نهاد به اتاق تجارت تهران تغییر نام داد و برای اولین بار در فهرست تشکل‌های، وزارت بازرگانی به ثبت رسید. در این دوره حاج امین اصفهانی ریاست اتاق تجارت تهران را برعهده داشت و حاج میرزا ابوطالب اسلامیه، میرزا عبدالحسین نیکپور، فقیه التجار، آقا میرزا علی محلوجی و آقا شیخ حسین حریری هیئت نمایندگان آن را تشکیل دادند. تا سال ۱۳۱۱ ریاست اتاق همچنان برعهده حاج امین اصفهانی بود. در انتخابات بعدی اتاق، حاج حسین مهدوی ریاست اتاق را به عهده گرفت. اما حضور حاج حسین مهدوی یکسال بیشتر دوام نداشت و سپس عبدالحسین نیکپور از سال ۱۳۱۳ تا سال ۱۳۳۵ به ریاست اتاق تجار انتخاب شد. در دوران ریاست نیکپور، اتاق تجار بار دیگر نام خود را تغییر داد و براساس عرف بین‌المللی، عنوان اتاق بازرگانی برای آن انتخاب شد. در اسفندماه سال ۱۳۴۸ تصمیم گرفته شد تا دو اتاق به دلیل جلوگیری از موازی کاری‌های بیشتر باهم ادغام شوند. در قانون ادغام اتاق‌ها، هیئت نمایندگان اتاق ایران ۷۲ نفر پیش‌بینی شده بود که ۳۵ نفر نماینده شعبه تهران، ۲۰ نفر نماینده شعبه‌های شهرستانی و ۱۷ نفر نماینده اتحادیه سندیکاهای تولیدکنندگان و صادرکنندگان و وارد کنند گان وابسته به اتاق بودند. اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران تا روزهای ابتدایی انقلاب با همین روال به کار خود ادامه می‌داد در سال ۱۳۵۷ به دستور رهبر وقت اداره امور اتاق بازرگانی ایران را در دست گرفتند. این هیئت از آقایان، آقا طرخانی، علینقی خاموشی، اسدالله عسگراولادی، علاءالدین میرمحمدصادقی، میرفندرسکی، محمد علی نوید و ابوالفضل احمدی تشکیل شده بود.[۱][۲][۳]